Yeni bir sayfa: spora, kente ve kendime dair

Yıllar önce Giresun’un dar sokaklarında yürürken, mahalle arasındaki toprak sahadan yükselen toz bulutuna karışan çocuk sesleriyle büyüdüm. O seslerin arasında sporun, özellikle de futbolun, sadece bir oyun değil; umut, mücadele, dayanışma ve çoğu zaman da hayal kırıklığıyla harmanlanmış bir yaşam biçimi olduğunu öğrendim. Bugün, o yılların birikimiyle Giresun Spor Gazetesi’nde köşe yazarlığına başlıyor olmak, benim için büyük bir heyecan ve sorumluluk.

Üç yıl önce iletişim fakültesinden mezun oldum. Orada öğrendiklerim, bana yalnızca yazmayı ya da anlatmayı değil, anlamayı ve anlatılanın ardındaki sesi duymayı da öğretti. Medya etiğinden haber diline, sporda toplumsal cinsiyet rollerinden yerel gazeteciliğin gücüne kadar birçok alanda kazandığım donanım, şimdi bu köşede sizinle buluşacak.

Bu köşe, sadece saha içini konuşan bir yer olmayacak. Giresun’un amatör kulüplerinden tribün kültürüne, genç yeteneklerin mücadelesinden sporun kent kimliğine etkilerine kadar geniş bir pencereden bakacağım meseleye. Bazen bir hakemin yanlış düdüğünde, bazen de bir altyapı çocuğunun gözlerindeki inançta duracağız hep birlikte.

Her hafta olmasa da ara sıra, buradan sizlerle buluşacağım. Çünkü köşe yazarlığı benim için bir kürsü değil, bir bankta yan yana oturup aynı maçı izlemek gibi… Sohbet edeceğiz, tartışacağız, belki bazen karşı karşıya da geleceğiz. Ama her yazıda kalpten bir şey olacak.

İlk satırdan itibaren beni bu yolculuğa cesaretlendiren herkese teşekkür ederim. Özellikle de sporun sadece skor olmadığını bilen, yazının gücüne inanan siz okuyuculara… Söz uçar ama yazı iz bırakır. Umarım bu köşede birlikte güzel izler bırakırız.

Kalemim kentin ritmiyle, kalbim tribünün sesiyle atacak. Giresun için, spor için, hep birlikte…