Geçmişin emeğine, geleceğin umuduna bakarken

Giresunspor olağan seçimli genel kurula gidiyor. Kulüp tarihinin belki de en kırılgan döneminde yapılacak bu seçim, sadece bir başkanlık yarışı değil; aynı zamanda bir irade sınavı olacak. Çünkü bu kulüp artık günü kurtarma hesaplarını değil, geleceği inşa etme cesaretini arıyor.

28 Haziran’da çoğunluk sağlanırsa ilk oturumda, olmazsa 5 Temmuz’da yapılacak genel kurul, bu açıdan tarihi bir viraj niteliğinde.

Yeşil-beyazlı takım ne yazık ki bir süredir maddi batakta çırpınıyor. Transfer tahtası kapalı, oyuncu havuzu daralmış, altyapıdan gelenler haricinde forma bulmak zorlaşmış. Tribünler sessiz, şehir kırgın.

Giresunspor’un 3. Lig’e düşmesi sadece sportif bir başarısızlık değil, aynı zamanda ihmalin, geçmiş dönemlerdeki yönetimsel zafiyetin ve yalnızlığın da bir sonucuydu.

Ancak bu hikâyenin içinde gözden kaçmaması gereken bir ayrıntı var: Emin Eltuğral’ın başkanlık döneminde gösterdiği onurlu duruş.

Emin Eltuğral, adeta enkaz devraldığı bir dönemde görevi üstlendi. Transfer yasağı vardı, borçlar her geçen gün kartopu gibi büyüyordu. Tesislerdeki elektrik faturası bile problem olmuştu. Bu tabloyu görüp geri çekilmek herkes için en kolay yol olurdu. Ama o zoru seçti.

Eltuğral’ın en büyük özelliği, umutsuzluk içinde bile dik durmayı bilmesiydi. Bu şehirde “Giresunspor kapanır mı?” sorusunun ciddiyetle sorulduğu bir ortamda, elini taşın altına koydu. Yönetiminde mucizeler olmadı belki ama bir şey eksik olmadı: Samimiyet. Gösterişten uzak, sessiz ama dirayetli bir başkanlık sergiledi.

Giresunspor’u ayakta tutabilmek başlı başına bir başarıydı. Onun döneminde kulüp en azından varlığını koruyabildi. Bu bile azımsanacak bir şey değil. Çünkü bazı dönemlerde ‘yerinde saymak’ bile gerilememek anlamına gelir.

Emin Eltuğral, kulübün bugünkü kötü tablosunun mimarı değil, aksine yıkım sonrası yıkıntıları toplamaya çalışan bir emektardır. Bu yüzden genel kurul sürecine girerken, ona yönelik değerlendirmelerde vicdan terazisi iyi ayarlanmalı. Her şey bir yana, onurlu bir görev yaptı.

Şimdi karşısında Serkan Cihan gibi yeni bir aday var. Genç, dinamik, farklı bir enerjiyle geliyor. Değişim arayanların ilgisini çekiyor. Elbette her demokratik yarış gibi bu da saygı çerçevesinde yapılmalı. Ancak unutmamak gerekir ki, bu seçim sadece gelecek vizyonunu değil, geçmişte gösterilen emeği de değerlendirme meselesidir.

Genel kurul üyeleri bu seçimde sadece “kime oy verelim?” diye düşünmemeli. “Kim gerçekten bu kulübü omzunda taşıyabilir?” sorusu da en az o kadar önemli. Çünkü Giresunspor artık bir şahsın değil, bir şehrin sorumluluğudur.

Emin Eltuğral’ın emeğini takdir etmek, ona oy vermekle eş anlamlı değildir. Ama en azından bu zor dönemde yaptığı görevin vefa ile hatırlanması, hem camianın ahlaki duruşu açısından hem de gelecek başkanlara örnek teşkil etmesi bakımından önemlidir.

Giresunspor’un yolu yeniden yükseklere çıkar mı bilinmez. Ama bildiğimiz bir şey var: Bu kulüp, iyilikle anılacak insanlara her zaman muhtaç olacak.

Ve işte o insanlardan biri de hiç şüphesiz Emin Eltuğral’dır.